An babbelt

Zoals ik al eerder heb gezegd krijgt het elke week wat meer vorm. De eerste week weet je alleen dat er kwaadaardige cellen gevonden zijn. De tweede week is er al een behandelplan. De derde week het gesprek met de oncoloog. Wat kunnen we precies van de chemo gaan verwachten? Hoeveel weken? Alle vragen die je hebt gaan ze beantwoorden. Zo wordt dat grote gat met zoveel vraagtekens ineens heel erg helder. Dus op naar focus één: de chemo!

De oncoloog

Wij zijn tot nu toe heel erg blij met alle artsen die we tegen over ons hebben gehad. Zo ook bij de oncoloog, weer een lieve vrouw, ze neemt de tijd om ons duidelijk te vertellen wat er gaat gebeuren. Het is belangrijk dat wij er ons allebei goed bij voelen. Gelukkig is dat ook zo.

Maandag 22 juni heb ik een PET/CT-scan, zo weten we zeker dat er geen uitzaaiingen zijn. Ik was hier mega zenuwachtig voor, het vertrouwen in je eigen lichaam is weg en moet langzaam weer terug gaan komen. Dat gaat denk ik nog wel heel erg lang duren. De uitslag van de PET/CT-scan zouden we de volgende dag bij oncoloog krijgen, maar lief als ze is belde zij mij maandag 19.00 uur in de avond gewoon nog op, om te vertellen dat ze op de scan geen uitzaaiingen hadden kunnen vinden. Ze dacht dat ik hierdoor wel wat beter zou gaan slapen en dat was zeker waar! Wat een opluchting. We waren al positief, maar nu denk je toch wel, oké weg ermee. Alleen die plek in mijn borst, dat gaan we gewoon doen!!

Chemotherapie

Het traject wordt pittig en zoals ik al eerder heb gezegd had ik het liever niet gehad. Het is alleen simpelweg nodig. Het zorgt er ook gewoon voor dat, als er nu misschien ergens verkeerde cellen in mijn lichaam verdwaald zijn, de chemo deze ook wel ‘dood’ maakt. De kans dat ik dan echt volledig ga genezen is zo groot. Het moet, geen andere mogelijkheid.

Twintig weken chemo. De eerste acht weken één keer in de twee weken, dat zijn dan in totaal vier kuren. Daarna twee weken rust. Vervolgens twaalf weken wekelijks een chemo. Oké, best pittig… We starten 14 juli en dat betekent dus dat ik zeker tot de tweede week van december bezig ben met de chemotherapie. Een hele lang tijd en het is zo angstig, want hoe ga ik me voelen? Niemand kan mij dit vertellen, want elk lichaam reageert hier anders op. Ik ben nog jong, leef gezond, rook niet, het werkt allemaal in mijn voordeel. Je moet het alleen ondergaan om zeker te weten wat het met je gaat doen.

Gelukkig zijn ze zeer positief over de vruchtbaarheid. De kans is groot dat het terugkomt, maar ze kunnen en mogen dit niet in procenten uitdrukken. Elke keer krijg je wel weer iets om te verwerken. Voor het gesprek over de chemotherapie waren wij niet bang, we wisten dat het moest gebeuren. Het is nu fijn dat we weten wanneer het begint en hoe vaak het moet gebeuren. Die bijwerkingen, daar moet je mee gaan dealen, hoe je het ook wendt of keert…

De bijwerkingen en een ijskap of niet?

Misselijkheid en vermoeidheid, dat zijn toch echt wel de ergste. Ik krijg een hele apotheek aan medicijnen mee tegen die misselijkheid. Laten we hopen dat het werkt. Ik ben alleen niet echt een held met het slikken van medicijnen, dus dat wordt lachen. Ze zeggen dat de grootte van de pillen meevalt. Toen ik vertelde dat ik zelfs een half glas water bij mijn anticonceptiepil nodig had, zag ik haar wel denken hoor… haha. De bijwerkingen zijn dus per persoon anders en moet ik toch echt gaan ervaren wil ik jullie hier meer over kunnen vertellen.

Eén ding is wel zeker; ik ga mijn haren verliezen. Dat vind ik echt vreselijk. Ik ben gek op mijn mooie krullen. Het gaat gelijk na de laatste chemo weer terug groeien, maar pff dat maakt me echt heel erg bang. Hoe gaat dat straks zijn als ik onder de douche sta? Hoe gaat Jur naar mij kijken? Je ziet er gelijk zo ziek uit.

Ik kan een ijskap opzetten tijdens het toedienen van de kuur. Dit zorgt ervoor dat je haarzakjes bevriezen. De kans dat je haar blijft, ook met zo’n ijskap, is met de chemo die ik krijg gewoon heel erg klein. Zo heb ik de keuze gemaakt dat ik moet accepteren dat het zo is, hoe moeilijk en pijnlijk ook. We zijn allebei super bang voor het moment dat het gaat gebeuren. Alleen dit hoort ook bij het proces van beter worden. En wauw!! Wat heb ik een mooie pruik, bij ‘In Balans’ in Bussum uitgezocht. Wat een fijne zaak en wat werd ik goed geholpen. Het lijkt echt bijna precies op mijn eigen haar nu, ik ben er super trots op. Samen met mijn lieve schoonzusje, die kapster is, ben ik er naartoe geweest en het was heel fijn om dat zo samen te doen. Uiteindelijk ben ik met mijn moeder samen nog terug geweest voor de kleur. Nu ligt die daar op mij te wachten. Als het zover is krijgen jullie hem uiteraard ook te zien. Voor nu geniet ik nog maar even van mijn eigen mooie haren. Ook al weet ik dat de alternatieven die ik nu heb ook prachtig gaan zijn. Ik wil er nog niet al te veel over nadenken.

Dit is dus de eerste focus; de chemo. Afgelopen dinsdag heb ik de eerste gehad. Vanaf nu krijgen jullie op deze blog elke week een update hoe het met mij gaat. Ik hou jullie op de hoogte wanneer de eerste update online komt!