An babbelt

Vanaf woensdag voelde ik echt; oké, ik ben er weer! Dan merk je toch wel dat het een aanslag op je lichaam is, die chemokuur. Als mensen vragen hoe het is gegaan, zeg ik eigenlijk al heel snel ‘ja heel erg goed, als het zo blijft dan teken ik ervoor’. Jören zei van de week tegen me: ‘An verbloem het niet altijd zo. Je hoeft niet altijd sterk te zijn’. Oké, daar heeft hij eigenlijk wel gelijk in en dat is wat ik deze week ook eigenlijk wel voelde. We hadden het misschien erger verwacht, absoluut, maar het was niet niets. Woensdag merkte ik ineens weer, oja… dit is hoe je je voelt als je je echt goed voelt. Toch wel een stuk fijner.

Nu komt het niet meer

Ik wist, na dinsdag moet het beter gaan. Ze zeggen namelijk de chemo heeft vier dagen nodig om door je hele lichaam te gaan zitten. Je lichaam heeft zeven dagen nodig om de chemo er weer helemaal uit te hebben. Nou geen lastige rekensom. Zo ging ik met vol goede moed de tweede week in. Nog best lastig eerlijk gezegd. Het is zo raar maar ook al weet je dat het alleen maar beter kan gaan, dan nog ben je bang dat er een moment gaat komen dat je heel erg ziek gaat worden. Gelukkig! Woensdagochtend werd ik wakker en had ik zoveel energie. Toen wist ik het zeker, nu komt het niet meer. Ik heb tegen mezelf gezegd; en nu ga je een paar dagen lekker genieten, veel leuke dingen doen!

Even niet ziek zijn

Als je je goed voelt moet je genieten. Even vergeten, even niet aan denken, even niet ‘ziek’ zijn. Dat ging hartstikke goed, het is nu ook nog zoveel makkelijker want als je mij nu ziet dan zie je niet dat je ziek bent. Als ik nu over straat ga weet ik dat de mensen niet gaan kijken, als ik volgende week over straat ga, dan zou dat alweer heel anders zijn. Dan heb ik waarschijnlijk geen haar meer en stel dat je dan een keer voor een mutsje kiest en niet voor je pruik, dan gaan mensen het wel zien. We kunnen wel denken niets van aantrekken en dat ga ik ook zeker proberen. Het is alleen wel zo dat mensen gaan kijken en tegen elkaar zeggen: ‘Oh, zie je dat, zij is ziek, zielig… Ze is nog zo jong’. We zouden zelf precies hetzelfde doen, helaas…

Dat wordt het engste van de aankomende week. Dat mijn haren gaan uitvallen. Wanneer gaat het gebeuren? Ze zeggen veertien tot achttien dagen na de eerste chemo, dat is dus ergens deze week. Ik heb de afgelopen dagen ook veel haarpijn gehad en ze zeggen dat dat de eerste tekenen zijn. Misschien weet je nog wel als je moeder of wie dan ook vroeger een veel te strakke staart bij je in deed? Het schijnt dat het dat gevoel gaat zijn, dan weet je zeker dat het zover is. Ik denk eigenlijk sinds het weekend, laat het maar gebeuren. Nu zit ik er zo op te wachten, elke ochtend kijk je op je kussen… elke ochtend nog niets, maar er gaat een moment komen. Het is afwachten en ook al denk ik laat het maar gebeuren, het is niet dat ik daardoor denk: weet je wat, ik laat het er alvast afhalen. Dat vind ik te eng.

Vooral leuke dingen doen

Terugkomen op dat genieten. Dat heb ik zeker gedaan. Heerlijk wandelen en lunchen met mijn beste vriendin, even bijkletsen op het terras met een andere vriendin en dan weer met een andere vriendin lekker shoppen. Wat bof ik toch met mijn lieve vriendinnen. Ook bof ik met mijn lieve familie. Ik vind het zo gezellig om lekker op pad te zijn met mijn zus, zwager en niet te vergeten mijn heerlijke draakje (mijn neefje). Tante Annie verwend hem altijd weer, alles wat ik voor hem zie wil ik kopen en dan zegt ome Jören weer ‘doe dat nou eens niet’ haha, maar daar luister ik niet naar hoor. Gezellig eten bij mijn ouders, ik had mijn moeder de hele week niet gezien, zij was niet zo lekker en ja daar moet je nu ook ineens mee uitkijken. We hadden dus besloten om elkaar even niet te zien. Dat is voor mij heel lang, ik zie mijn ouders het liefste minimaal een keer in de week. Ook zijn we heerlijk uiteten geweest met mijn schoonouders en de familie, dat is altijd ontzettend gezellig en ik geniet daar van.

Zaterdag heb ik weer heerlijk een wijntje gedronken. Ik ben er gek op, haha. Gelukkig want mijn vriendin heeft samen met haar zus haar eigen wijnzaakje opgericht genaamd: Wynsusters. Heerlijke wijnen en afgelopen zaterdag hadden zij een proeverij dus kon ik daar lekker van genieten. Daarna hadden we nog een BBQ met vrienden, we hadden elkaar allemaal al een tijd niet gezien.

Je hoort het al, alleen maar geluksmomenten dus. Zo dankbaar dat ik me nu nog zo goed voel dat ik dit allemaal kan doen! Het was een heerlijk weekje en ik ben weer helemaal opgeladen om vandaag voor mijn tweede chemo te gaan. Het wordt een spannende week. Ik ben niet meer bang voor wat er komen gaat, want dat weet ik wel. Alleen bang hoe het gaat zijn als mijn haren gaan uitvallen. Dat vertel ik jullie volgende week allemaal weer. Duim voor nu maar met mij dat het weer net zo gaat verlopen als de vorige keer.