An babbelt

Zo dat was nummer twee alweer. Dat betekent dat ik nu op de helft zit van de eerste kuur. Toch een fijn gevoel. Wij proberen het van de positieve kant te blijven zien. Daar hoort aftellen dus ook bij, dat was ook het advies van de oncoloog de afgelopen week. Probeer af te tellen en dus de tweede kuur te zien dat je alweer op de helft bent. De vorige keer is het zo goed gegaan, dus ging ik met heel veel goede hoop de volgende kuur in. Het was een week met heel veel verdriet omdat het onvermijdelijke echt gebeurde, mijn haren zijn gaan uitvallen. Gelukkig heb ik mij fysiek gezien weer goed gevoeld, misschien nog wel beter dan de eerste keer.

Afspraak met de oncoloog

Voorafgaand aan deze kuur had ik een afspraak met mijn oncoloog staan. Heel erg fijn. Even bijpraten, we hadden na de eerste kuur toch best wat vragen. Je voelt toch bepaalde dingen in je lichaam waarvan je je afvraagt of dat erbij hoort of dat je gek wordt. Wij gingen dus met een hele vragenlijst het gesprek in. Alles wat ik tijdens de eerste kuur heb gevoeld is verklaarbaar en ik hoef mij hier geen zorgen over te maken. Ik heb wel twee dagen hele erg hoofdpijn gehad en we gaan nu tijdens de tweede kuur, door middel van ibuprofen en paracetamol, proberen dit te voorkomen. Aangezien de hoofdpijn de vorige keer op de zondag begon, mag ik op zaterdag beginnen met alles in te nemen. Op deze manier hopen we het voor te zijn en te zorgen dat ik zo min mogelijk het gevoel heb dat ik in bed wil liggen.

In deze afspraken, die ik om de zoveel tijd heb staan met mijn oncoloog of met mijn oncologieverpleegkundige, doen ze ook een check/controle. Ze gaan voelen hoe de tumor aanvoelt. Wordt die niet groter? Voelen we veranderingen? Dat soort dingen. Dat hebben ze nu dus ook gelijk gedaan. Ondanks dat ik er pas één kuur op heb zitten en ze dan nog niet hele grote veranderingen kunnen voelen, was ze toch erg positief. Ze voelde dat de tumor wel zachter is geworden, dat is heel erg fijn, hij wordt in ieder geval niet groter!

De tweede kuur

Deze keer moest ik echt alleen. Ik had niet verwacht dat ik het zo spannend zou vinden. Gelukkig heeft mijn moeder mij gebracht en is even met mij mee naar binnen gelopen. Ze mag ook echt niet mee de kamer in, maar het is toch fijn dat ze mee naar binnen liep. Toen ik klaar was stond zij mij daar ook weer heel fijn op te wachten.

Spannend dus… helemaal alleen. Deze keer had ik een bed en geen stoel. Hoe werkt zo’n bed? Ik zag het allemaal alweer voor me… Kluns dat ik ben, dat ik mezelf zou gaan opvouwen of iets, maar goed… het is gelukt. Voordeel is dat ik nu weet hoe een bed en een stoel werken, haha. De verpleegkundige haalde gelijk weer iemand anders erbij om mij te prikken voor het infuus. Het was weer erg lastig om een goed bloedvat te vinden. Het is wel weer gelukt! Het deed een klein beetje pijn maar niet vreselijk en zo zat ik weer aangesloten voor de kuur.

Hoe spannend ik het ook vond om alleen te moeten, viel het me heel erg mee. Eigenlijk is het wel even prima, ik had alles bij me. E-reader, tablet, koptelefoon. Ik dacht; ik wil op dat moment gewoon kunnen beslissen waar ik zin in heb. Het werd de e-reader en ik heb heerlijk liggen lezen. De verpleegkundige komt ook nog even een praatje met je maken, een kopje koffie met wat lekkers tussendoor en voor je het weet is het weer klaar. Dan ga je weer naar huis en afwachten hoe je je gaat voelen.

Afvinken en door

Wat een opluchting zeg, het viel weer heel erg mee. Het ging denk ik nog beter dan de eerste keer. Hoofdpijn? Wat is dat?! Haha. Geen last van gehad, zo fijn! Dinsdag na de kuur ben ik met mijn moeder nog even het dorp in gegaan en een broodje bij mijn ouders thuis gegeten. Toen ik daar was stortte ik wel een beetje in en zijn we naar huis gegaan en ben ik gaan slapen.

Woensdag ging het eigenlijk weer heel erg goed en ben ik lekker een stuk gaan wandelen met mijn schoonmoeder, ’s avonds kwamen er zelfs nog vrienden op de koffie. Echt een fijn gevoel en gelukkig bleef ik mij ook zo voelen. Zeker momenten gehad dat ik heel erg moe was. Alleen nu kan je het vergelijken met de eerste keer en weet je soms: ‘oja, dat voelde ik de vorige keer precies zo’ of ‘de vorige keer moest ik dan zelfs ‘s middags even gaan slapen en nu niet’. Al met al hebben we dus weer niets te klagen gehad en kunnen we deze weer mooi afvinken.

Echt ik ben zo dankbaar en blij dat mijn lichaam het zo goed doet. Ik realiseer mij zeker dat er mensen zijn die het slechter hebben dan dat ik het heb. Het is zeker een aanslag op je lichaam en ik ben trots op mijn lichaam dat het mij er tot nu toe zo goed doorheen helpt. Zelf probeer ik zo fit mogelijk te blijven, ook al is dat soms heel erg lastig en kan dat echt nog wel wat beter. Daar ga ik ook aan werken! Voorkomen dat er een moment gaat komen dat ik mij niet goed ga voelen omdat ik mijn lichaam verwaarloos. Mijn lichaam is nu lief voor mij, dat moet ik ook wel zo houden!

Een week met veel verdriet

Ook al heb ik mij fysiek heel erg goed gevoeld, het was mentaal een hele zware week. In mijn vorige blog hebben jullie kunnen lezen dat het uitvallen van de haren er wel aan zat te komen. Veertien à achttien dagen na de eerste kuur. Vorige week maandag begon het. Ik was mijn blog aan het typen die dinsdag online kwam en toen gebeurde het. Ik zat even door mijn haren heen en had er een paar in mijn handen. Pff… Ik begon meteen te huilen, echt ik vond het vreselijk. Oké, het viel nog mee ik moest er wel echt een beetje aan trekken en dan had ik pas wat haren vast.

Woensdagochtend ging ik met mijn handen door mijn haren en toen waren het echt plukken die mee kwamen… Vreselijk. Dit wil ik niet, dit vind ik zo eng. Jur zei ook tegen me: ‘An, ik snap het, maar het gaat niet beter worden en nu doet het je elke keer zo’n verdriet’. Dat was ook zo, het was elke keer zo confronterend. Ik zei van tevoren dat als ik een pluk in mijn handen zou hebben, alles er gelijk vanaf zou gaan. Achteraf gezien is dat makkelijker gezegd dan dat je daadwerkelijk die keuze maakt. Je bent zo ontzettend bang.

Donderdagochtend heb ik besloten dat het eraf mocht en hebben wij naar de salon ‘In Balans’ gebeld om te vragen wanneer we konden komen. Ze hadden ‘s middags gelijk al plek. Pff… zo snel, laten we het maar doen. Daar gingen we dan. Ik heb het er heel erg moeilijk mee gehad, nu gaat het gelukkig weer wat beter en merk ik dat ik er beter mee om kan gaan. Ik wil jullie er graag alles over vertellen en dat ga ik deze week dan ook doen! Het is een hele beleving en dat kan ik niet kort samenvatten. Aankomende week dus een extra blog, ook met foto’s van mijn mooie haarwerk! Ik hou jullie op de hoogte!

Volg jij mijn blog al?

Weet je wat nou zo leuk is?? Als je mijn blog volgt krijg je gelijk een mailtje als mijn nieuwe blog online staat. Dan kan je zo snel mogelijk alles lezen over mijn nieuwe kapsel! Korte uitleg: Als je omhoog scrolt krijg je rechts onderin een pop-up met ‘volg’. Klik daar op, vul je e-mailadres in en dan krijg ik een melding dat jij mijn blog volgt. Ik zou het heel erg leuk vinden als jullie dit doen! Zie de foto hieronder.