An babbelt

Na een week met heel veel momenten dat ik het echt even allemaal niet meer zag zitten en ik vooral heel erg boos ben geweest omdat ik ziek ben, heb ik deze week eindelijk kunnen genieten van alle leuke dingen die we eigenlijk vorige week zouden doen. Goed, het loopt dus niet altijd zoals je wilt en we zijn heel erg dankbaar dat het deze week dan allemaal goed is gegaan. Het is niet anders, het hoort er allemaal bij, betekent niet dat je niet boos mag zijn of verdrietig. Ook dat hoort erbij, het is ook niet eerlijk. We kunnen alleen niet te lang in die negatieve spiraal blijven hangen want daar ga je het ook niet mee redden. Weer lachen, plezier maken, genieten en doorgaan, er komt vanzelf een einde aan deze rot tijd. Die trein waar we opzitten gaat heus wel een keer stoppen.

Veel verdriet

Na vorige week heb ik eigenlijk alle nadelen van het ziek zijn wel ondervonden. In het ziekenhuis liggen zonder Jur bij me, dat is echt niets voor mij. Alleen slapen, of met vreemde op een kamer liggen, vreselijk. Het gaat je ook doen nadenken over de operatie, ook dan moet je in het ziekenhuis blijven. Aan de ene kant dus wel handig dat ik er nu al een keer gelegen heb want dan weet ik in ieder geval wel hoe het eraan toe gaat, haha, echt niets voor mij. Verder heb ik heel veel verdriet gehad, en veel nagedacht. Ben je zo voorzichtig vanwege corona, krijg je er een ontsteking overheen… Ook precies in een week dat ik echt alleen maar samen met Jören ben geweest, wat een gedoe.

Ik merk vooral dat ik er een beetje klaar mee ben. Ik denk dat dit vooral door de extra rust week komt. Je merkt hoe fijn het is om je echt goed te voelen en niet naar het ziekenhuis te hoeven. Heel logisch dat ik afgelopen week niet al met de chemo kon gaan starten, alleen het is dus wel lastig dat het weer begonnen is. Ik heb er echt even geen zin meer in. Overal over nadenken, uitkijken met mensen die verkouden zijn… Ik kan nu niet ziek worden, allemaal van dat soort dingen. Gewoon gedoe, ik ben nog zo jong en wil gewoon lekker leven. Lekker wijnen met mijn vriendinnen wanneer ik daar zin in heb. Dikke vette pech voor mij en ook wel voor Jur, wij bepalen ons leven niet meer helemaal zelf, mijn ziekte bemoeit zich er ook heel erg graag mee.

Daar heb je best weleens heel veel verdriet van. Dit is ook geen drama om eens te zeggen want het is gewoon zo. Het geeft je mooie momenten omdat je veel meer stil staat bij alles, ik geniet alleen al van de momenten dat Jur en ik zoveel lol hebben samen. Soms denk je er over na en dan ga je rekenen, 9 juni 2020 kreeg ik te horen dat ik borstkanker heb. Het is echt pas drie maanden geleden, ik heb alleen het gevoel dat we dit nieuws al een halfjaar geleden hebben gekregen. Dat het al vijf maandengeleden is dat ik mijn haren moest afscheren, dit is denk ik nu ruim een maand geleden gebeurt. Allemaal van dit soort dingen, of dat je ziekte normaal is geworden, maar dat is het niet. Het hoort niet, maar je leert er mee leven en je gaat niet elk moment van de dag denken, ohja ik ben ziek. Het hoort nu bij mij en dat heb ik voor nu geaccepteerd. Je moet wel om het voor jezelf dragelijk te maken. Hoe lastig het soms ook is.

Ja ik heb veel verdriet omdat ik soms echt wil dat het nu voorbij is, dan ben ik zo ontzettend bang dat het nooit meer voorbij gaat. Ik heb nog zoveel plannen in mijn leven. Dat komt ook wel goed. Wat ik wil zeggen is ook dat het niet erg is om soms heel erg bang te zijn of heel veel verdriet te hebben. Het hoort erbij of je nu ziek bent of gewoon soms even in een dip zit. We proberen er allemaal maar het beste van te maken. Ben soms dan maar bang en heb soms dan maar heel veel verdriet. Alleen als je echt gaat genieten van de kleine dingen dan kan je dit wel vaker loslaten, dan ben je echt vaak heel erg dankbaar voor dit mooie leven. Ja echt waar, zelfs als je ziek bent, haha. Alleen we moeten iets als een ziekte niet nodig hebben om anders in het leven te gaan staan.

Genieten

Als ik zeg dat ik de Domtoren heb beklommen, kijken ze me toch gek aan. Zoals ik al zei, we hebben deze week genoten van alle dingen die we eigenlijk vorige week wilde doen. Nadat ik uit het ziekenhuis ben gekomen hebben we nog een aantal dagen rustig aangedaan. Dit had ik ook wel heel erg nodig. Gelukkig voelde ik me uiteindelijk weer super goed en was er tijd om leuke dingen te doen. Zo fijn en zo gezellig. We zijn naar de zandsculpturen in Garderen geweest en wij zeggen tegen iedereen: ‘Dit is echt een aanrader’. Ja, dat was het zeker, het was zo gaaf. Het thema is nu de tweede wereldoorlog en dit vinden wij altijd erg interessant, het was erg indrukwekkend, dus als je eens denkt wat kunnen we gaan doen vandaag, op naar de zandsculpturen, haha.

We zijn ook nog heerlijk een dagje naar Utrecht geweest. Wij vinden deze stad zo heerlijk. Elke keer als we er zijn dan denken we ook, ik zou hier best wel willen wonen. Elke keer als we in de auto terug naar huis zitten vinden we dat ook wel weer erg fijn. Toch liever op loop of fietsafstand van al onze lieve vrienden en familie zijn. Maar goed volgens Jur kon het echt niet dat ik nog nooit de Domtoren had beklommen dus daar gingen we. Nou wat een opgave, Jur had het al erg lastig, nou ja voor mij was het dus al helemaal ellende. Toen ze vrijdag van het ziekenhuis belde en vroegen hoe het met mij ging, gewoon even om te pijlen of de kuur dinsdag door kon gaan, en ik vertelde dat wij gisteren de Dom hadden beklommen, was ze daar wel even stil van. ‘Oke’ zei ze ‘dan denk ik wel dat het erg goed met je gaat, je bent snel hersteld dan’. Ach ik ben dan stiekem toch best trots op mezelf dat ik dat dan allemaal nog goed kan doen. Het was ondanks dat het een hele klim was ook gewoon echt de moeite waard hoor!

Verder hadden we poging twee van een weekendje weg. Goed nieuws, ik heb het gered zonder dat we terug naar huis moesten. We hebben genoten, we waren gezellig met vrienden. Heel erg leuk en we hebben er zeker van genoten. Heel veel gelachen en opgeladen. Niet alleen maar praten over wat er nu allemaal in ons leven gebeurt, maar ook gewoon even over andere dingen hebben. Vooral veel lachen om hele onnozele dingen, heel veel mooie herinneringen maken. Van die momenten dat als je dat aan andere mensen vertelt het helemaal niet grappig is, alleen als je tegen elkaar zegt: ‘weet je nog…’, dan kan je er wel weer heel hard om lachen. Zo fijn om zulke lieve vrienden om ons heen te hebben.

Weer in de flow komen

Zoals ik al zei we gaan weer beginnen met de chemo. Nog twaalf weken knallen, halverwege een MRI-scan. Daarna nooit meer, laten we dat maar hopen. Wij hebben er alle vertrouwen in. Ik moet weer even in de flow komen dat de chemo’s weer gaan beginnen en ik vind het erg spannend dat het nu elke week is, maar het komt goed. We hebben in ieder geval weer een week met mooie herinneringen voor later achter de rug. Ik ben trots op ons!