An babbelt

Ervoor zorgen dat je je weer goed gaat voelen, hoe doe je dat? Jur zegt op dat soort momenten altijd tegen mij: ‘Even terug naar de basis, An. Wat weet je en wat weet je niet? Wat kan je en wat kan je niet?’. Soms denk ik ja tuurlijk, makkelijk praten maat. Jij hoeft niet te voelen wat ik voel. Klinkt heel hard hè? En niet eerlijk, ook dat ja. Hij voelt het niet maar hij beleeft het net zo goed met mij mee. Achteraf? Achteraf heeft hij altijd gelijk. Dat weet hij zelf ook wel. Als hij dit leest dan zou hij ook moeten lachen. Hij vindt eigenlijk altijd wel dat hij gelijk heeft.

Hoe ga je terug naar de basis?

Hoe doe je dat dan? Teruggaan naar die basis. Ik heb de afgelopen weken zo vaak gedacht: ‘Vertel het me nou, HOE DOE IK DAT! Hoe krijg ik weer meer energie? Hoe stop ik eens met dat eeuwige huilen? Hoe?’. Ik ben een echte denker, ik zie overal gevaren en ik ben over heel veel dingen angstig. Het zit in mij en ik moet een manier gaan vinden om daar mee om te gaan. Vind ik erg lastig. Piekeren doen we overdag en niet in de avond. Ja hè hè, dat weet en wil ik ook wel! Alleen als ik ’s avonds ga liggen dan ga ik aan.  Het is top. Nee, het is vreselijk.

Maar hoe dus? Hoe kan ik er mee om gaan? Weer volle moed ervoor gaan. Weer positief zijn. Gelukkig zijn wij sinds kort met een maatschappelijk werkster in gesprek, het is heel erg fijn om te doen. Ik dacht dat ik het niet nodig had, sinds die gesprekken zijn begonnen merk ik wel echt dat ik het heel erg fijn vind. Zij heeft mij denk ik nu ook wel uitgelegd hoe ik er weer volle moed tegenaan kan gaan die laatste paar weken. ‘Die ziekte wil je leven al zo beheersen’ zei ze tegen mij ‘probeer iets te vinden waar je zelf de controle over hebt. Laat je ziekte niet je leven beheersen. Probeer het soms ook uit te zetten’. Hoe mooi is dat gezegd? Ik vond het in ieder geval mooi gezegd. Nu kan je nog steeds denken, ja leuk, ik denk dat je vraag nog niet helemaal is opgelost. Nee, dat is ook zo, haha. Gelukkig had ze er ook nog een oplossing voor. ‘Elke dag een planning maken’ zei ze ‘je hoeft je er niet aan te houden, als je echt een slechte dag hebt dan gooi je die planning gewoon weer weg. Probeer er iets van te maken’. Ik vond dit een hele goede tip. Eigenlijk legde zei mij heel duidelijk uit wat Jur wel bedoelde, ga terug naar die basis. Je weet wat je kan en je weet dat het niet meer allemaal even makkelijk is, alleen je kan nog zoveel. Ook gaf ze aan dat het goed was om een lijst met leuke dingen te maken. Als ik nou weer terugval in een enorme dip, dan kan ik weer even zwart op wit zien wat ik echt leuk vind.

Corona en kanker, hoe ga je daar mee om?

Ik zat de afgelopen weken vaak wel hele dagen thuis. Geen zin om de deur uit te gaan en geen zin om iemand te zien. Ik wil graag sterk zijn en liever niet over mijn emoties praten met mijn vriendinnen. Ook al weet ik dat dit altijd kan, want ze zijn de allerliefste. Ik wil zelf gewoon graag zo sterk blijven. Ze mogen alleen best weten waar ik doorheen ga en wat ik voel, dat het gewoon zwaar is en dat ik al moet bijkomen als ik de 14-treden trap heb beklommen. Het is niet erg, het hoort erbij, ik kan het niet veranderen dus dan kan ik het maar beter gewoon vertellen. Soms mis ik het gewoon dat ik niet meer lekker elk weekend volgepland sta. Uiteraard is dit voor niemand zo op het moment en mis ik dus weinig.

Ik vind het soms ook heel erg lastig hoe ik met de corona situatie om moet gaan en probeer mijn cirkel dan ook redelijk klein te houden. Supermarkten en dat soort dingen vermijd ik dus eigenlijk op dit moment liever. Alleen op de koffie of een wijntje met mijn vriendinnen en familie daar krijg ik wel gewoon energie van. Uiteraard doen wij dit allemaal netjes en volgen wij de richtlijnen van het RIVM. Zeker weten, ik wil echt niet nog zieker worden. Ik wil mezelf alleen niet zo beperken dat ik niets meer kan. Daar mag iedereen zijn eigen mening over hebben, alleen dat maakt mij niet zoveel uit. Ik voel me hier goed bij en ik weet dat ik me aan de regels hou en mezelf nog recht in de spiegel kan aankijken. Dit geldt ook voor Jur. Wij vinden het fijn om afleiding te hebben bij familie en vrienden en vinden ook dit op dit moment erg belangrijk.

Zo heb ik nadat wij donderdag het gesprek met de maatschappelijk werkster hadden gehad, jawel een planning gemaakt, haha. Mijn ouders zouden denken: ‘Oh gelijk je huiswerk gedaan? Deed ze vroeger op school nou nooit’ haha. Ja pap en mam, gelijk gedaan. Oké een soort van dan, de planning zat in mijn hoofd, haha. Ik ga zo gelijk aan de slag! Afgesproken met vriendinnen en even lekker bijgepraat. Heel fijn. Ik merk dat ik me weer zoveel beter voel.

Kuur nummer negen

Ja we zouden bijna vergeten dat ik afgelopen week ook gewoon weer een chemo heb gehad. We zouden het inderdaad bijna vergeten. Ik merk dat we er zelf zo anders mee om gaan dan in het begin. We vinden het eigenlijk maar gewoon normaal en het hoort er allemaal gewoon bij, zo voelt het. Dit is ons leven nu. Alleen soms realiseren wij ook wel dat het niet normaal is, dat realiseren we ons dan als we tegen elkaar zeggen dat het eigenlijk allemaal wel heel normaal voelt. Eigenlijk is dat niet normaal.

Gelukkig ging het erg goed. Bloedwaardes… dat woord kan ik na deze periode denk ik niet meer horen. Dat is wel echt een ding, die waren weer slecht. Nog niet zo slecht dat ik weer injecties moest krijgen. Alleen wel iets om volgende week weer in de gaten te houden. Hoe ik me die week daarvoor gevoeld had was wel meer te verklaren door diezelfde waardes. Mijn energie was toen mega laag en dat viel ook weer uit deze bloedafname af te lezen. Deze waarde staat beter bekend als HB. Als die onder de 5,0 gaat dan moet ik een bloedtransfusie krijgen, hij was nu 5,8. De normale HB waarde is bij vrouwen van mijn leeftijd tussen de 7.5 en 10. Dan hebben jullie een beetje een idee hoe laag dit dan is.

Verder ben ik redelijk snel hersteld van deze kuur en heb ik weinig te klagen. Het ging goed, heb mij zeker dagen weer erg vermoeid gevoeld. Het lukt mij steeds beter om hier mee om te gaan. Ik kom er wel. Ik heb ook gesport deze week. Dat was wel weer erg fijn om te doen. Ik heb altijd fanatiek gesport en vind het heerlijk dat ik dit nu weer heb opgepakt. Allemaal oefeningen meegekregen voor thuis dit kan ik dan om de dag doen. Eén keer in de drie weken ga ik dan naar de fysio toe om daar oefeningen te doen. Dit is een speciale oncologie fysio en hier ben ik terecht gekomen op aanraden van een vriend van Jur. Ik kan het iedereen die door hetzelfde als ik heen ga aanraden. Sporten of gewoon bewegen is zo belangrijk, hoe fitter je lichaam is hoe beter je door deze periode heen gaat. Het geeft je energie en geeft je ook weer even het gevoel dat je lichaam nog sterk is. Zeker niet zo sterk en fit als dat het vijf maanden geleden was, maar dat geeft niets. Ik doe het in ieder geval wel.

Nummer tien zit er op het moment van schrijven ook alweer in. De MRI-scan is in het zicht en de uitslag daarvan dus ook. Zo eng en zo spannend. Ja… toch wel gewoon eigenlijk. Ik dacht dat ik dat niet zou vinden omdat ik weet dat de tumor niet meer te voelen is. Alleen je moet het gewoon met je eigen ogen kunnen zien. Duimen jullie deze week maar extra voor me. Dan moet het vast en zeker goed komen.